Χρυσή Αυγή: Είναι Ναζί! Bίντεο - Ντοκουμέντο από τον "Ημεροδρόμο"

Αναδημοσίευση από τον "Ημεροδρόμο"

Αυτοί είναι – οι ίδιοι που μαθαίνουν ανήλικα παιδιά να υμνούν τον Χίτλερ – που δηλώνουν «προστάτες» των μαθητών!

Αυτοί είναι (διαβάστε τη δήλωση του αρχιναζί Μιχαλολιάκου εδώ) που απειλούν να διακινήσουν το δηλητήριο τους μετά τα σχολεία και στα πανεπιστήμια! 

Συναγερμός!

Έξω οι ναζί και οι φασίστες από τα σχολεία! 

Κοινοποιήστε παντού το βίντεο – ντοκουμέντο του «Ημεροδρόμου» για τους πολιτικούς απογόνους των δωσίλογων, των ταγματασφαλιτών, των γερμανοτσολιάδων.

Το βίντεο να φτάσει παντού!  Κανείς – πλέον – δεν μπορεί να παριστάνει ότι «δεν ξέρει». 

Χρυσή Αυγή: Είναι Ναζί! (Bίντεο - Ντοκουμέντο) from imerodromos on Vimeo.

Το 12ωρο στην Αυστρία και… η έκπληκτη Ελλάδα

Του Γιάννη Κουζή *

Αναδημοσίευση από την "Εφημερίδα των Συντακτών"

Η πρόσφατη νομοθέτηση του 12ωρου και του 60ωρου ως ανώτατου ημερήσιου και εβδομαδιαίου αντίστοιχα χρόνου εργασίας από την κυβέρνηση ακροδεξιών στην Αυστρία συνοδεύτηκε από την έκπληξη του ελληνικού Τύπου αλλά και πολιτικών και κυβερνητικών παραγόντων που κατήγγειλαν το «πρωτοφανές» του περιεχομένου της για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Κατ' αρχάς το μέτρο αυτό συνιστά αναμφίβολα σοβαρή υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων στην Αυστρία. Επίσης, είναι δεδομένος και διαχρονικός ο κίνδυνος της Ακροδεξιάς απέναντι στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Μιας Ακροδεξιάς που, ωστόσο, τροφοδοτείται από τη γενικευμένη κοινωνική δυσφορία που δημιουργούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των κυβερνήσεων που κατατάσσονται στις αποκαλούμενες δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου.

Από την άλλη πλευρά, όμως, εύλογα ερωτήματα χρήζουν απαντήσεων. Το νομοθετημένο αυστριακό 12ωρο είναι ξένο προς τα αντίστοιχα ελληνικά δεδομένα; Μήπως, επίσης, αντίκειται στην κοινοτική νομοθεσία και στην εργασιακή εικόνα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών; Δυστυχώς οι απαντήσεις διαψεύδουν κατηγορηματικά τις όποιες εκπλήξεις. Πρώτον, η προ πολλών δεκαετιών νομοθετημένη εικόνα των ωραρίων στην ελληνική αγορά εργασίας αντιστοιχεί πλήρως σε αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Αυστρία, ενώ επιδεινώνεται τελευταία με τους μνημονιακούς νόμους. Δεύτερον, το αυστριακό μέτρο εντάσσεται πλήρως στο πλαίσιο της κοινοτικής νομοθεσίας.

Στην Αυστρία μέχρι πρότινος ίσχυε η υπέρβαση του ημερήσιου ωραρίου των 7,45 ωρών μέχρι τις 10 ώρες, κατόπιν συμφωνίας εργαζομένου και εργοδότη. Κατ’ εξαίρεση ο ημερήσιος χρόνος εργασίας μπορούσε να επεκταθεί μέχρι τις 12 ώρες έπειτα από συλλογική σύμβαση και βεβαίωση του ιατρού εργασίας. Με την πρόσφατη ρύθμιση καταργούνται οι δύο αυτοί όροι ώστε η εφαρμογή του 12ωρου να εναπόκειται πλέον στην ατομική συμφωνία εργοδότη και εργαζομένου.

Δηλαδή όπως ακριβώς ισχύει στην Ελλάδα με το 12ωρο ως ανώτατο ημερήσιο ωράριο κατόπιν ατομικής συμφωνίας! Με τη διαφορά ότι στην ελληνική αγορά εργασίας έχει νομοθετηθεί το «υποχρεωτικό» ημερήσιο 9ωρο ως υπερεργασία και μόνο η υπέρβασή του να θεωρείται υπερωρία που απαιτεί τη συναίνεση του εργαζομένου. Επίσης το νέο αυστριακό μέτρο δεν αντιτίθεται στην κοινοτική νομοθεσία ώστε εύλογα να μην έχει υπάρξει καμία σχετική αρνητική δήλωση από τα αρμόδια κοινοτικά όργανα.

Και τούτο διότι και στην Ευρώπη το ημερήσιο 8ωρο έχει απολέσει τη σημασία του από την καθημερινή πρακτική και των νόμιμων υπερβάσεών του. Η κοινοτική νομοθεσία προβλέπει το 48ωρο ως ανώτατο εβδομαδιαίο ωράριο κατά μέσο όρο σε διάστημα 4 μηνών, με τη χρήση υπερωριών και ευέλικτων διευθετήσεων αυξομείωσης των ωραρίων ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης. Με αυτό τον τρόπο η εργάσιμη εβδομάδα είναι δυνατόν να επεκτείνεται πολύ πέραν και του 48ωρου με ανάλογες μειώσεις σε άλλες χρονικές περιόδους.

Πρόκειται για νομοθετημένες πρακτικές που διατηρούν τυπικά μεν το 8ωρο αλλά με όρους πλήρους ελαστικοποίησης που ανατρέπει την ουσία του. Ετσι, λοιπόν, 6 ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη καθιερώσει το 12ωρο και 6 το 13ωρο(!) εκ των οποίων οι 2 (Γερμανία, Ολλανδία) εφαρμόζουν την 60ωρη εβδομαδιαία εργασία!

Και επειδή το αυστριακό 12ωρο προκαλεί στην Ελλάδα πολλές εκπλήξεις λόγω άγνοιας, ηθελημένης και μη, δυστυχώς η Αυστρία εξακολουθεί να βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση απέναντι στην Ελλάδα σε θέματα νομοθεσίας για τον εργάσιμο χρόνο, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την επιβολή σχετικών μνημονιακών διατάξεων.

Πρώτον γιατί αυτές ευνοούν τις περαιτέρω υπερβάσεις του ωραρίου όταν το κόστος των νόμιμων προσαυξήσεων της υπερεργασίας και της υπερωρίας μειώθηκε κατά 20% (όταν βέβαια πληρώνονται οι υπερωρίες).

Δεύτερον, διότι το 8ωρο ελαστικοποιείται με ευέλικτες διευθετήσεις που καταλήγουν σε παρατεταμένα 10ωρα με αντίστοιχες μειώσεις ωραρίων ώστε νόμιμα πλέον να μην πληρώνονται οι υπερωρίες. Αυτό το μέτρο εφαρμόζεται και με συμφωνία μεταξύ του εργοδότη και των μνημονιακών ενώσεων προσώπων με μόνη τη συναίνεση του 15% των εργαζομένων σε επιχειρήσεις μέχρι 20 ατόμων(!) χάριν της δημοκρατίας στους χώρους εργασίας!

Αν επίσης υπολογίσουμε τον ετήσιο εργάσιμο χρόνο με βάση το κανονικό ωράριο πλήρους απασχόλησης, αφαιρουμένων των αργιών και των ημερών αδείας, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα εργάζονται 90 και 110 ώρες περισσότερες συγκριτικά με την Ε28 και την Ε15 αντίστοιχα (και 70 ώρες από την Αυστρία). Τέλος, αν αναζητήσουμε τον πραγματικό χρόνο εργασίας, που συμπεριλαμβάνει και τις υπερωρίες, η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη υψηλότερη θέση στην Ευρώπη μετά τις Βρετανία, Κύπρο και Αυστρία.

Για την τελευταία χώρα που βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας το μέτρο για το 12ωρο δημιουργεί και εύλογες ανησυχίες για την περαιτέρω επιβάρυνση της εργασίας. Ωστόσο, η καταγγελία ενός αντεργατικού μέτρου μιας άλλης χώρας προϋποθέτει την καλή γνώση της ελληνικής πραγματικότητας αλλά και του σύγχρονου ευρωπαϊκού γίγνεσθαι εφόσον η ροή μέτρων εργασιακής απορρύθμισης αποτελεί συνεχή πρακτική κατά τις τελευταίες δεκαετίες στη «γηραιά ήπειρο». Απορρύθμιση που σε εκτεταμένη κλίμακα περιέχεται και στην ατζέντα του Γάλλου Μακρόν, ως συνέχεια του σοσιαλιστή προκατόχου του, οι οποίοι για ορισμένους συγκαταλέγονται σε προνομιακούς συμμάχους για μια άλλη Ευρώπη…

* κοσμήτορας Σχολής Πολιτικών Επιστημών Παντείου Πανεπιστημίου

__________________________________

ΣΣ: Οι υπογραμίσεις είναι δικές μας

Οι κ.κ. Θεόδωρος Λιανός, Γιώργος Μπήτρος και Αλέξανδρος Σαρρής για τη Μελέτη του ΕΔΕΚΟΠ: Άγνοια ή Απόκρυψη; - του Θ. Μαριόλη

Το ζήτημα των επιπτώσεων στον πληθωρισμό κόστους μιας νομισματικής υποτίμησης, και σε εκείνον τον οποίο δημιουργεί η αναγκαία τόνωση της εσωτερικής ζήτησης μέσω της έκδοσης χρήματος, κρίσιμα ζητήματα που οφείλει να απαντήσει μια πολιτική εξόδου από το Ευρώ, ήταν μεταξύ άλλων το αντικείμενο διαμάχης στον τύπο.

Τα ζητήματα αυτά διαπραγματεύονται διεξοδικά στη μελέτη του ΕΔΕΚΟΠ: «Η Αποτυχία της Ευρωζώνης. Προτάσεις Οικονομικής Πολιτικής για την Ανάκαμψη της Ελλάδας». Με αφορμή άρθρο δεκατεσσάρων Ελλήνων πανεπιστημιακών οικονομολόγων στην εφημερίδα Καθημερινή, με τίτλο: «Το Grexit παραμένει καταστροφικό για την Ελλάδα», και την απάντηση των Ιωάννη Θεοδοσίου, Κώστα Λαπαβίτσα, Στέργιου Σκαπέρδα και Θεόδωρου Μαριόλη από το ΕΔΕΚΟΠ, βασισμένη στην παραπάνω μελέτη, δημοσιεύτηκαν άρθρα - απαντήσεις στην ίδια εφημερίδα των Θεόδωρου Λιανού, Γιώργου Μπήτρου και Αλέξανδρου Σαρρή, καθώς και ανταπαντήσεις των 4 μελών του ΕΔΕΚΟΠ. 

Η παρακάτω δημοσίευση είναι η τελευταία απάντηση - κριτική του Θ. Μαριόλη, που δημοσιεύτηκε στο site του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών Δημήτρης Μπάτσης. 

Την αναδημοσιεύουμε εδώ, γιατί θεωρούμε ότι η απάντηση στους καταστροφολογικούς αφορισμούς της άλλης πλευράς για τις επιπτώσεις της εξόδου από το Ευρώ (και την ΕΕ), πρέπει να είναι σοβαρή και με επιχειρήματα, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τη γύμνια, τις αντιφάσεις, την προχειρότητα και τη φανατική συστημική στράτευση των φορέων του "Μένουμε Ευρώπη", που δε νοιάζονται για τεκμηριωμένα επιχειρήματα αλλά προσπαθούν απλώς να εκφοβίσουν την κοινή γνώμη. 

_______________________________________________________

Του Θ. Μαριόλη

1. Εισαγωγή

Θεόδωρος Μαριόλης

Στην εφημερίδα «Kαθημερινή» της 26.02.2017 δημοσιεύτηκε άρθρο τεσσάρων μελών του Ελληνικού Oικονομικού Τμήματος του ΕΔΕKΟΠ, δηλαδή των Ιωάννη Θεοδοσίου, Κώστα Λαπαβίτσα, Στέργιου Σκαπέρδα και εμού, με τίτλο: «Έξοδος από την ΕΕ για νέα οικονομική πολιτική». Αφορμή ήταν το άρθρο-παρέμβαση δεκατεσσάρων Ελλήνων πανεπιστημιακών οικονομολόγων, με τίτλο: «Το Grexit παραμένει καταστροφικό για την Ελλάδα» (19.02.2017). Το άρθρο μας βασιζόταν, ρητώς, στη μελέτη του ΕΔΕΚΟΠ: «Η Αποτυχία της Ευρωζώνης. Προτάσεις Οικονομικής Πολιτικής για την Ανάκαμψη της Ελλάδας».

Στις 26.03.2017 δημοσιεύτηκε άρθρο-απάντηση των κ.κ. Θεόδωρου Λιανού, Γιώργου Μπήτρου και Αλέξανδρου Σαρρή (οι οποίοι δεν ανήκαν στους συγγραφείς του προαναφερθέντος άρθρου-παρέμβασης), με τίτλο: «Επικίνδυνες δραχμικές φαντασιώσεις».

Εν συνεχεία, στις 09.04.2017 δημοσιεύτηκε η ανταπάντηση των ως άνω τεσσάρων μελών του ΕΔΕΚΟΠ, με τίτλο: «Οικονομική πολιτική για την Ελλάδα», όπου τονιζόταν το εξής:
«Όσον αφορά εμάς, πώς μπορούν και ισχυρίζονται [οι κ.κ Λιανός, Μπήτρος και Σαρρής – Θ.Μ.] ότι δεν έχουμε συνεκτιμήσει τον πληθωρισμό κόστους, τον οποίο δημιουργεί η νομισματική υποτίμηση, ούτε εκείνον τον οποίο δημιουργεί η αναγκαία τόνωση της εσωτερικής ζήτησης; Μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τη μελέτη που ήδη προαναφέρθηκε [δηλαδή την ως άνω μελέτη του ΕΔΕΚΟΠ – Θ.Μ.] και η οποία έχει συζητηθεί ευρύτατα από τον περασμένο Φεβρουάριο;» (πρόσθετη έμφαση).

Τέλος, στις 23.04.2017 δημοσιεύτηκε, στην ίδια πάντοτε εφημερίδα, νέο άρθρο-απάντηση των κ.κ. Λιανού, Μπήτρου και Σαρρή, με τίτλο: «Άλμα εμπρός ή επιστροφή στην πνευματική αγκύλωση;», το οποίο έκλεινε ως ακολούθως:

«Είμαστε [η Ελλάδα – Θ.Μ.] μέλος μιας παγκόσμιας οικονομίας. Μέσα σε αυτήν πρέπει να επιβιώσουμε και να ευημερήσουμε. Αυτό απαιτεί θεσμικές αλλαγές, ασφαλές περιβάλλον, τήρηση των νόμων, εκσυγχρονισμό του κράτους, άνοιγμα επαγγελμάτων και όλα όσα εμείς και πολλοί άλλοι επιμόνως επαναλαμβάνουμε επί χρόνια. Βέβαια, στη δημόσια αντιπαράθεση υπάρχει πάντα χώρος για αντίλογο. Όμως, αυτή είναι η τελευταία μας επιχειρηματολογία επί του θέματος και δεν σκοπεύουμε να επανέλθουμε.».

Σκοπός του παρόντος άρθρου δεν είναι «να επανέλθουν» οι κ.κ. Λιανός, Μπήτρος και Σαρρής. Εξάλλου, κατέστησαν σαφές το πώς αντιλαμβάνονται τη διαλεκτική: η «επιχειρηματολογία τους» συγκροτεί το «λόγο». Τα λοιπά είναι «αντίλογος», για τον οποίο «υπάρχει πάντα χώρος». Θέλουμε, βεβαίως, να ελπίζουμε: όχι μέχρι νεωτέρας.

Το παρόν άρθρο εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο οι κ.κ. Λιανός, Μπήτρος και Σαρρής αντιμετώπισαν δύο από τα κομβικά ζητήματα της προαναφερθείσας μελέτης του ΕΔΕΚΟΠ. Αυτά τα ζητήματα είναι: (i) η νομισματική υποτίμηση, και (ii) η νομισματική πολιτική. Δυστυχώς, δεν είναι δυνατόν να περιλάβω όλα όσα έγραψαν οι κ.κ. Λιανός, Μπήτρος και Σαρρής, στα προαναφερθέντα άρθρα τους, διότι αυτό προϋποθέτει τη συγγραφή τόμου.

Σκοπός του άρθρου είναι η – με χαρακτηριστικότερη (αλλά όχι μοναδική) αφορμή τα ως άνω δύο άρθρα των κ.κ. Λιανού, Μπήτρου και Σαρρή – υπεράσπιση της μελέτης του ΕΔΕΚΟΠ από επιστημονικά ανυπόστατες αιτιάσεις. Γράφτηκε δε με κάποια χρονική υστέρηση, γιατί είχα να πραγματευτώ ζητήματα, τα οποία, εν αντιθέσει με εκείνα των δύο άρθρων των κ.κ. Λιανού, Μπήτρου και Σαρρή, αντιστοιχούσαν σε άξια μελέτης επιστημονικά προβλήματα αλλά ήταν και επείγοντα.

Κατεβάστε ολόκληρη τη δημοσίευση εδώ. 

Μετωπικό Πρόγραμμα: Για έναν Ελεύθερο Λαό σε μια Ελεύθερη Ελλάδα (Δ. Καλτσώνης, Θ. Μαριόλης, Κ. Παπουλής)

Το παρακάτω κείμενο, που αναδημοσιεύουμε από το site του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών "Δημήτρης Μπάτσης", αποτελεί σύνοψη ορισμένων κύριων πλευρών του βιβλίου των Δημήτρη Καλτσώνη, Θεόδωρου Μαριόλη και Κώστα Παπουλή, «Μετωπικό Πρόγραμμα Δι-Εξόδου από την Κρίση: Για έναν Ελεύθερο Λαό σε μία Ελεύθερη Ελλάδα». Το βιβλίο, που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αλκυονίδα στις 26/6 κυκλοφόρησε στα μέσα του περασμένου μήνα, από τις εκδόσεις Κοροντζή.

Αναδημοσίευση από το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών "Δημήτρης Μπάτσης"

Μετωπικό Πρόγραμμα: Για έναν Ελεύθερο Λαό σε μια Ελεύθερη Ελλάδα

Δημήτρης Καλτσώνης, Θεόδωρος Μαριόλης, Κώστας Παπουλής

Στα ακόλουθα εκθέτουμε μία συμπυκνωμένη εκδοχή ορισμένων εκ των κύριων πλευρών του βιβλίου μας: «Μετωπικό Πρόγραμμα Δι-Εξόδου από την Κρίση: Για έναν Ελεύθερο Λαό σε μία Ελεύθερη Ελλάδα», το οποίο κυκλοφόρησε, στα μέσα του περασμένου μήνα, από τις εκδόσεις Κοροντζή.

Ι. Γενική Σύνοψη

Το παρόν Μετωπικό Πρόγραμμα επιθυμεί να συμβάλλει στο άνοιγμα ευρείας αλλά δομημένης επί θεμελιωμένων «αρχών» και μεθόδων συζήτησης. Εκκινεί από την ανάγκη συγκρότησης ενός κοινωνικού-πολιτικού μετώπου όλων εκείνων των δυνάμεων, οι οποίες θέλουν να υπηρετήσουν την υπόθεση της παρα- γωγικής ανασυγκρότησης-εθνικής ανεξαρτησίας-λαϊκής κυριαρχίας. Υποστηρίζει δε ότι όχι μόνο υπάρχει, θεωρητικά μιλώντας, αλλά και μπορεί να κατασκευαστεί, με τα υπάρχοντα υλικά και περιορισμούς, «άλλος δρόμος» από τον εργαζόμενο λαό και για τον εαυτό του.

Δεν συνιστά θεωρησιακή σύλληψη αλλά κριτικό, βασικό και μη-κλειστό πλαίσιο, το οποίο οπωσδήποτε επιδέχεται, δηλαδή, περαιτέρω επεξεργασίες, εξειδικεύσεις, συμπληρώσεις, ανασυνθέσεις ακόμη και διορθώσεις, σε συνάρτηση με τις οικονομικο-πολιτικές εξελίξεις, καθώς και, ενδεχομένως, με τα ευρήματα νέων τοπικών-επιστημονικών μελετών. Εξάλλου, όπως έχει εύστοχα υποδειχθεί, στο παρόν πεδίο «οι θεωρίες δεν φτιάχνονται παρά για να πεθάνουν μέσα στον πόλεμο του χρόνου: όπως οι στρατιωτικές μονάδες, αποστέλλονται στη μάχη την κατάλληλη στιγμή και, όποιες και αν είναι οι αρετές ή οι ανεπάρκειές τους, δεν δύνανται να χρησιμοποιηθούν παρά εκείνες μόνο που είναι διαθέσιμες».

Διαβάστε τη συνέχεια (και κατεβάστε το σχετικό pdf της σύνοψης) εδώ..

Η έξοδος από το ευρώ είναι εφικτή και η αναταραχή αντιμετωπίσιμη - του Κώστα Λαπαβίτσα

Από το ιστολόγιο του Κώστα Λαπαβίτσα

Απαντήσεις για την αποτυχία της Ευρωζώνης, αλλά και τη νέα κατεύθυνση ανάπτυξης της χώρας εκτός ευρώ περιέχει η μελέτη που έχει ετοιμάσει το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής. Οι συγγραφείς της μελέτης, Κώστας Λαπαβίτσας, Θόδωρος Μαριόλης και Κώστας Γαβριηλίδης, μέλη του ΕΔΕΚΟΠ, θα την παρουσιάσουν «ως την πλέον τεκμηριωμένη πρόταση αλλαγής πορείας» στις 15 Φεβρουαρίου στην Αθήνα.

 

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο πρόσφατης συνέντευξης του Κώστα Λαπαβίτσα στη Νόρα Ράλλη για την Εφημερίδα των Συντακτών (4/2/2017). H συνέντευξη δημοσιεύθηκε αποσπασματικά στην εφημερίδα, πράγμα που μπορεί να δημιουργήσει παρανοήσεις για το περιεχόμενο και τη συγγραφή της μελέτης του ΕΔΕΚΟΠ. 

Έχετε ετοιμάσει, μαζί με τον κ. Μαριόλη και τον κ. Γαβριηλίδη- και θα δώσετε σύντομα στη δημοσιότητα- μια εκτενή μελέτη στην οποία πραγματεύεστε την αποτυχία της Ευρωζώνης, την κατάσταση στην Ελλάδα και τον δρόμο διεξόδου. Αυτήν την πρόταση που τώρα παρουσιάζετε, πώς μπορεί να αξιοποιηθεί στην πράξη; Ποια είναι τα βασικά της στοιχεία;

Η πρόταση που καταθέτουμε είναι ακριβώς «πρόταση πράξης». Ποτέ δεν με ενδιέφεραν οι γενικόλογες εκθέσεις καλών προθέσεων, τις οποίες τα κόμματα συνήθως παρουσιάζουν ως «πρόγραμμα» και μετά ξεχνούν. Πάντα επιδίωξα προτάσεις εφικτές, έστω και με στις δυσκολίες τους. Η δουλειά που καταθέτουμε βασίζεται σε χειρουργική διάγνωση της κατάστασης της ΟΝΕ και της ελληνικής οικονομίας, η οποία καταδεικνύει ότι η σημερινή πορεία είναι παντελώς αδιέξοδη. Στη βάση αυτή προτείνουμε εφικτή αλλαγή πορείας.

Τα βασικά της στοιχεία είναι η άρση της λιτότητας με τόνωση της συνολικής ζήτησης καταρχήν στον τομέα των υπηρεσιών για γρήγορη υποχώρηση της ανεργίας. Το κυριότερο προαπαιτούμενο για ουσιαστική ανάκαμψη της χώρας είναι να ξαναμπεί ο κόσμος στη δουλειά. Παράλληλα βιομηχανική πολιτική – με την ευρεία έννοια που συνδέει τον πρωτογενή με τον δευτερογενή τομέα – στηρίζοντας ορισμένους κλάδους στοχευμένα, ώστε να πετύχουμε άνοδο της παραγωγικότητας, ενδυνάμωση της θέσης της χώρας στο διεθνές εμπόριο και τόνωση της εθνικής αποταμίευσης.

Αυτά προφανώς δεν γίνονται μέσα στην ΟΝΕ. Άρα αναλύουμε τη διαδικασία εξόδου και τη συνδέουμε με το πρόγραμμα ανασυγκρότησης. Επειδή πολλά, τρομακτικά και παντελώς αβάσιμα έχουν ειπωθεί για το θέμα αυτό μέσα στα χρόνια, σας λέω ότι η έξοδος είναι πλήρως εφικτή και η αναταραχή που θα προκαλέσει είναι αντιμετωπίσιμη, αρκεί να υπάρξει ένα μίνιμουμ αποφασιστικότητας και κοινωνικής προετοιμασίας. Τα περί δελτίου τροφίμων, κατακλυσμού, Αρμαγεδδώνος και Βενεζουέλας είναι είτε κωμικά, είτε εκ του πονηρού.

Επικρίνετε την κυβέρνηση ότι κακώς υπέγραψε τη συμφωνία με τους δανειστές, το καλοκαίρι του 2015. Με δεδομένο ότι εσείς τώρα δημοσιοποιείτε τη δική σας αντιπρόταση – τεκμηριωμένη όπως λέτε- , ποια άλλη αντιπρόταση υπήρχε τότε που θα έπρεπε να την ακολουθήσει ο κ. Τσίπρας;

Η κυβέρνηση έπραξε κάκιστα υπογράφοντας το Τρίτο Μνημόνιο, πράγμα που σταδιακά διαπιστώνει και μόνη της. Δεν γίνεται τα δύο πρώτα μνημόνια να ήταν τραγικά, όπως έλεγε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, και το τρίτο να είναι θετικό, επειδή βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Η χώρα έχει βουλιάξει οικονομικά και κοινωνικά. Πολύ φυσιολογικά βουλιάζει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία οι δανειστές φέρονται με την περιφρόνηση του κυρίαρχου προς τον επαίτη.

Για τις αντιπροτάσεις έχουν ακουστεί τα μύρια όσα, επί το πλείστον αβάσιμα που συχνά προέρχονται από τη «μηχανή επικοινωνίας» στην καρδιά της κυβέρνησης. Σας λέω λοιπόν ότι ο πυρήνας των προτάσεων αυτών και η επιστημονική δουλειά που τις τεκμηριώνει υπάρχουν εδώ και χρόνια. Ο Θόδωρος Μαριόλης και εγώ έχουμε σειρά διεθνών δημοσιεύσεων και αναλύσεων πάνω στο θέμα. Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ η γνώση, ή η διαθεσιμότητα μιας άλλης λύσης. Το πρόβλημα ήταν ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ο σκληρός πυρήνας υπό τον κ. Τσίπρα, δεν ήθελε να ακούσει για δρόμο εκτός της ΟΝΕ. Μόλις προ ολίγων ημερών ο κ. Δραγασάκης, άνθρωπος με κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, το δήλωσε ευθαρσώς: είχαμε αποκλείσει την επιλογή του δρόμου εκτός ευρώ. Έτσι διάλεξαν το αδιέξοδο, χάνοντας κάθε ίχνος φερεγγυότητας και εντιμότητας. Πίστεψαν μάλιστα – με αφέλεια, ή με θράσος; - ότι θα μπορέσουν να το διαχειριστούν. Τώρα πληρώνουν τα επίχειρα.

Προτείνετε την έξοδο από το ευρώ και ειδική σχέση με την ΕΕ. Την έξοδο από το ευρώ μπορούμε να την αποφασίσουμε μόνοι μας. Για την ειδική σχέση χρειάζεται να συμφωνήσει και ΕΕ; Γιατί να το κάνει; Μπορούμε να την αναγκάσουμε να το κάνει ή θα βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο;

Wikileaks: Τέταρτο μνημόνιο ή «καταστροφή» τον Ιούλιο αποκαλύπτει το ΔΝΤ

του Θάνου Καμήλαλη
Αναδημοσίευση από το ThePressProject

Η δημιουργία ενός νέου, ακόμα και παράλληλου μνημονίου, που θα τρέχει μαζί με το υπάρχον ελληνικό πρόγραμμα, η βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται να υπάρξει συμφωνία για την αξιολόγηση τον Απρίλιο αλλά και ο φόβος για ένα καταστροφικό σενάριο τον Ιούλιο, αναλύονται σε αποκαλυπτική συνομιλία των κορυφαίων στελεχών του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν και Ντέλια Βελκουλέσκου, που διέρρευσε σήμερα το Wikileaks. Κεντρικό μήνυμα είναι ότι οι στόχοι αυτού του προγράμματος δεν οδηγούν σε ελάφρυνση του ελληνικού χρέους Ολόκληρη η συνομιλία μεταφρασμένη από το ThePressProject

Στα πρακτικά της τηλεφωνικής συνομιλίας που έχουν ημερομηνία 19 Μαρτίου και αποκάλυψε σήμερα το Wikileaks , ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ και η επικεφαλής της αποστολής του Ταμείου στην Ελλάδα εκφράζουν τη δυσφορία τους για το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση συνεχίζεται χωρίς οι θεσμοί να έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους για τους στόχους του προγράμματος αλλά και το πακέτο της ελάφρυνσης χρέους.

«Αυτό που με απασχολεί είναι το ότι βάζουμε ημερομηνία για την επιστροφή της αποστολής, όταν μπορεί να μην έχουμε συμφωνία εντός της Τρόικα για το πώς θα προχωρήσουμε» αναφέρει ο Τόμσεν. «Φυσικά δεν θέλω να γυρίσω τόσο γρήγορα. Δεν νομίζω ότι σε δύο εβδομάδες, ή δέκα μέρες θα κάνουμε περισσότερη πρόοδο από ότι κάνουμε τώρα» συμφωνεί η Βελκουλέσκου. Σύμφωνα με τους δύο συνομιλητές, οι Ευρωπαίοι θέλουν να ολοκληρώσουν την αξιολόγηση «ιδανικά μέχρι τις 7 ή Απριλίου», αλλιώς «μέχρι της 12». Αλλά πιστεύου ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί

Όπως φαίνεται, το Ταμείο εμφανίζεται αμετακίνητο από τις θέσεις του, ενώ η Κομισιόν μοιάζει πρόθυμη να συμβιβαστεί στη διαπραγμάτευση με την ελληνική κυβέρνηση. «Μ ένα τρόπο πήγαμε στη διαπραγμάτευση με λάθος στρατηγική, γιατί διαπραγματευτήκαμε με την Κομισιόν μία μίνιμουμ θέση και δεν πάμε παρακάτω και η Κομισιόν ξεκινάει από αυτήν τη θέση και είναι πρόθυμη να πάει πολύ παρακάτω. Δεν διαπραγματευτήκαμε με την Κομισιόν και μετά δώσαμε στους Έλληνες κάτι πολύ χειρότερο, τους δώσαμε το μίνιμουμ που μπορούσαμε να σκεφτούμε και τώρα οι Έλληνες λένε “δεν διαπραγματευόμαστε”», εκτιμάει η Βελκουλέσκου. Ωστόσο ο Τόμσεν μοιάζει να έχει ένα σχέδιο δράσης.

Το δίλημμα της Μέρκελ

Σύμφωνα με τον Τόμσεν, οι Ευρωπαίοι θα θελήσουν σύντομα πολιτική λύση για την αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος. Μάλιστα ο επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ευρώπη δηλώνει έκπληκτος που δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα, αποδίδοντας το στην προσπάθεια διευθέτησης του προσφυγικού ζητήματος. Τότο η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, θα αντιμετωπίσει ένα σοβαρό δίλημμα

Όταν η Γερμανία επιθυμήσει λύση για την Ελλάδα, ο Τόμσεν σκοπεύει να της κάνει το εξής ερώτημα. «Θέλετε να προσπαθήσετε να περάσετε από τη γερμανική βουλή τη χρηματοδότηση χωρίς το ΔΝΤ στο πρόγραμμα; Ή προτιμάτε να εγκρίνεται την ελάφρυνση χρέους που επιθυμούμε και να συμμετέχουμε κι εμείς» Σημειώνεται ότι η σθεναρή αντίσταση στο εσωτερικό της Γερμανίας είναι πάντα κάτι που Μέρκελ και Σόιμπλε λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν τους, όπως έδειξε και το memo που είχε η Χίλαρι Κλίντον με το σχέδια Σόιμπλε για το 2012 . Ο Τόμσεν εκτιμάει ότι αυτό θα δώσει λύση στο ελληνικό αδιέξοδο και θα οδηγήσει τους άλλους θεσμούς να συμφωνήσουν με τους όρους του Ταμείου για την Ελλάδα. Και κάνει σαφές ότι το Ταμείο θα μείνει στο πρόγραμμα μόνο με τους δικούς του όρους…

Το «παράλληλο μνημόνιο» για το χρέος

Το πρόβλημα, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, είναι ότι το ΔΝΤ πιστεύει ότι οι στόχοι του τρίτου Μνημονίου είναι πολύ μικροί, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του. Ουσιαστικά σε αυτό το σημείο τα δύο κορυφαία στελέχη του ΔΝΤ δίνουν περισσότερες εξηγήσεις για τη γνωστή θέση του Ταμείου περί σκληρότερων μέτρων και ελάφρυνσης χρέους και εμφανίζονται αμετακίνητα από αυτή τους τη θέση. «Δεν πρόκειται να δεχθώ ένα πακέτο μικρών μέτρων. Δεν θα το κάνω» τονίζει ο Τόμσεν.

Ως λύση για το αδιέξοδο των θεσμών, ο Τόμσεν εκφράζει την ιδέα του  για ένα νέο οικονομικό πρόγραμμα, ουσιαστικά ένα τέταρτο μνημόνιο, ανάμεσα στην Ελλάδα και το ΔΝΤ, που θα έχει αποκλειστικό στόχο την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, αλλά και σκληρότερους όρους από το υπάρχον πρόγραμμα. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι πιστεύει ότι το νέο αυτό πρόγραμμα θα μπορούσε να τρέχει ταυτόχρονα με τη συμφωνία που υπεγράφη των Ιούλιο,  βάζοντας ουσιαστικά την Ελλάδα σε δύο μνημόνια ταυτόχρονα.

«Αλλά μπορούμε να κάνουμε αυτό που πρότεινες; Να έχουμε δύο προγράμματα με δύο στόχους; Ακόμα και μεσοπρόθεσμα;» ρωτάει η Βελκουλέσκου, για να εξηγήσει ο Τόμσεν ότι εάν οι Ευρωπαίοι δεν δεχθούν τις εκτιμήσεις του Ταμείου για την ελληνική οικονομία, τότε το Ταμείο δεν μπορεί  να χρηματοδοτήσει κάτι που «δεν βγαίνει» και το ισχύον πρόγραμμα «δεν είναι συμβατό με την ελάφρυνση χρέους»΄. «Το ερώτημα είναι αν θα μπορούσαν να δεχθούν τους μεσοπρόθεσμους στόχους της Κομισιόν, για τους στόχους του προγράμματος και τους δικούς μας για τους στόχους της ελάφρυνσης χρέους», αναρωτιέται η Βελκουλέσκου σε άλλο σημείο.

Αυτό που θέλει το Ταμείο είναι να οδηγήσει την ελληνική κυβέρνηση να συμφωνήσει μέτρα τουλάχιστον 2,5% του ΑΕΠ. Σε αυτήν την περίπτωση είναι πρόθυμη να στηρίξει την Ελλάδα στην προσπάθεια της να πετύχει χαμηλά πλεονάσματα (1,5% από 3,5% που θέλει η Κομισιόν) και στην ελάφρυνση χρέους.

Η επανάληψη του Ιουλίου

Τα στελέχη του ΔΝΤ όμως, εξετάζουν και την περίπτωση όπου οι Ευρωπαίοι αποφεύγουν να δώσουν λύση στην αξιολόγηση και οι συζητήσεις «συνεχίζονται για πάντα», όπως λένε. «Τι θα τα φέρει όλα σε ένα σημείο για απόφαση; Στο παρελθόν υπήρξε μόνο μία στιγμή όταν πάρθηκε απόφαση και αυτό ήταν όταν υπήρχε ο κίνδυνος χρεοκοπίας. Σωστά;» αναρωτιέται ο Πολ Τόμσεν.

Παρουσιάζει στο σημείο αυτό ένα σενάριο, όπου οι συνομιλίες συνεχίζονται με τα υπάρχοντα δεδομένα, χωρίς πιθανότητα συμφωνίας δηλαδή, μέχρι τον Ιούλιο. Το «σημείο μηδέν» δεν μοιάζει ιδιαίτερα μακρινό.  Όπως τονίζει, για ένα μήνα πριν το δημοψήφισμα για την παραμονή της Βρετανίας στην Ε.Ε οι Ευρωπαίοι δεν θα ασχοληθούν με το ελληνικό ζήτημα και θα κάνουν κι ένα διάλειμμα μετά το δημοψήφισμα πριν ξανασχοληθούν με την Ελλάδα. Τον Ιούλιο επίσης, θα φτάσει η ώρα να πληρώσει η Ελλάδα υποχρεώσεις της και χωρίς πρόγραμμα ουσιαστικά, η χώρα θα βρεθεί στο ίδιο σημείο όπως ακριβώς έναν χρόνο πριν, τον Ιούλιο του 2015. Ένα σενάριο αρκετά γνώριμο…

Ολόκληρη η συνομιλία

ΤΟΜΣΕΝ: Αυτό που με απασχολεί είναι το ότι βάζουμε ημερομηνία για την επιστροφή της αποστολής, όταν μπορεί να μην έχουμε συμφωνία εντός της Τρόικα για το πώς θα προχωρήσουμε

ΒΕΛΚΟΥΛΕΣΚΟΥ: Αλλά Πολ, εσύ το πρότεινες, οπότε είναι πολύ δύσκολο να υπαναχωρήσουμε από αυτό

Τ:  Πώς θα το προσπαθήσουμε, Τι να κάνουμε;

Μια νίκη για όλους - του Δημήτρη Καλτσώνη

Του Δημήτρη Καλτσώνη

Αναδημοσίευση από το site του Συλλόγου Γιάννης Κορδάτος

Με ανακούφιση διάβασα στις εφημερίδες ότι οι τέσσερις από τους πέντε φοιτητές που εκζητούνταν από τις ιταλικές αρχές με βάση το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης δεν θα εκδοθούν. Αναμένεται η απόφαση και για τον πέμπτο. Παρότι το γενικό προβληματικό πλαίσιο παραμένει (δηλαδή το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης που είναι εξόχως αντιδημοκρατικός θεσμός ο οποίος συνάμα πλήττει την εθνική κυριαρχία), οι δικαστές αφουγκράστηκαν την κοινή γνώμη και το λαϊκό αίσθημα δικαίου.

Με αφορμή την απόφαση ήθελα να υπογραμμίσω το αυτονόητο: ότι δηλαδή η λαϊκή πίεση, οι αγώνες του λαού και της νεολαίας, η πίεση της κοινής γνώμης φέρνουν αποτελέσματα. Έχει σημασία να συνειδητοποιήσουμε ότι ακόμη και σε καιρούς χαλεπούς, που η αντίδραση κυριαρχεί σε όλη τη γραμμή, οι λαοί μπορούν να σημειώσουν μικρές νίκες. Μπορούν να αποτρέπουν μερικές από τις χειρότερες και τις πιο ακραίες αντιδημοκρατικές και αντιλαϊκές επιλογές.

Έχει σημασία να το υπογραμμίσουμε καθώς η λαίλαπα των τριών μνημονίων, των καθημερινών, νεοαποικιοκρατικού χαρακτήρα παρεμβάσεων της τρόικα, των υποκλίσεων της κυβέρνησης αυτής όπως και των προηγούμενων, δημιουργεί μια εφιαλτική ηθική και πολιτική αίσθηση ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει.

Και όμως! Κάποια πράγματα μπορούν να γίνουν. Κάποιες νίκες μπορούν να επιτευχθούν. Και αν υπάρξει ενωτική, μαχητική προσέγγιση στο συνδικαλιστικό και γενικότερα στο καθημερινό διεκδικητικό κίνημα, πολλά μπορούν να αλλάξουν.

Ακόμη περισσότερο, πολλά θα αλλάξουν αν προσφερθεί και διατυπωθεί στο λαό από τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς (και βεβαίως δεν συγκαταλέγεται σε αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ) ένα ξεκάθαρο πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση που θα βασίζεται στην σύγκρουση – έξοδο από την ΕΕ, στη διαγραφή του χρέους και στην αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου σε όφελος των αδυνάμων δηλαδή σε βάρος της ολιγαρχίας. Γιατί, ας μην το ξεχνάμε, όπως δείχνουν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, υπάρχουν μια πεντακοσαριά επιχειρήσεις και οικογένειες στην Ελλάδα που όχι μόνο δεν έχασαν από την κρίση αλλά έχουν αυξήσει τα κέρδη και την περιουσία τους.

«Νυστέρι» σε κύριες και επικουρικές συντάξεις - του Στέλιου Παπαπέτρου

Η κυβερνητική πρόταση προς το κουαρτέτο για το νέο ασφαλιστικό δόθηκε στη δημοσιότητα. Επειδή γνωρίζουμε από προηγούμενες "διαπραγματεύσεις" το αποτέλεσμα που υπάρχει όταν έχεις αποδεχθεί εκ των προτέρων το μνημονιακό πλαίσιο, θα περιμείνουμε το τελικό κείμενο για τη δική μας κριτική, και τη διευκρίνηση των πολλών ασαφειών, σκόπιμων προφανώς. Προς το παρόν, αναδημοσιεύουμε το κείμενο του Στέλιου Παπαπέτρου στη Ναυτεμπορική, για να πάρουμε μια ιδέα για την κυβερνητική πρόταση.

Μεταρρύθμιση: «Μπιγκ Μπανγκ» στο ασφαλιστικό - Ενοποίηση όλων των Ταμείων σε έναν φορέα κύριας ασφάλισης

Του Στέλιου Παπαπέτρου από τη Ναυτεμπορική

Σαρωτικές ανατροπές σε ό,τι γνωρίζαμε από τη Μεταπολίτευση μέχρι χθες στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας επιφέρει το σχέδιο για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος που προωθεί το υπουργείο Εργασίας, καθώς αλλάζει τα πάντα. Το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ μετονομάζεται σε Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) και θα αποτελεί στο εξής τον μοναδικό φορέα παροχής κύριας κοινωνικής ασφάλισης.

INTIME NEWS / ΜΠΑΜΠΟΥΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Στον ΕΦΚΑ εντάσσονται αυτοδίκαια από 1.1.2016 όλοι οι υφιστάμενοι φορείς κύριας κοινωνικής ασφάλισης, δηλαδή, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ, ΕΤΑΑ και ΕΤΑΠ-ΜΜΕ. Το ΝΑΤ και ο ΟΓΑ διατηρούν αυτοτελή νομική προσωπικότητα μόνο για την άσκηση των μη ασφαλιστικών τους αρμοδιοτήτων, δηλαδή διατηρούν την προνοιακή δραστηριότητά τους. Με τις προωθούμενες αλλαγές, σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες της κοινωνικής ασφάλισης, έρχονται νέες μειώσεις στις κύριες συντάξεις, επειδή αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού τους. Επίσης, έρχονται μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις και στα μερίσματα των δημοσίων υπαλλήλων.

Παράλληλα προβλέπονται αυξήσεις ασφαλιστικών εισφορών για εργαζόμενους, εργοδότες, ελεύθερους επαγγελματίες, γιατρούς μηχανικούς, δικηγόρους και αγρότες. Το ΕΚΑΣ από την 1-1-2017 θα αρχίσει σταδιακά να καταργείται για μεγάλες κατηγορίες συνταξιούχων επειδή αλλάζουν τα εισοδηματικά κριτήρια απονομής του. Τέλος, καθιερώνεται εθνική σύνταξη 384 ευρώ για όσους συμπληρώνουν το 67ο έτος της ηλικίας τους. Στην εθνική σύνταξη θα προστίθεται το ανταποδοτικό κομμάτι της σύνταξης που θα υπολογίζεται με βάση τον μέσο μηνιαίο μισθό στο σύνολο όλων των εργάσιμων ετών ενός ασφαλισμένου.

Εθνική σύνταξη 384 ευρώ

Η εθνική σύνταξη θα καταβάλλεται σε όλους όσοι διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα για τουλάχιστον δεκαπέντε (15) έτη μεταξύ του 15ου και του 67ου έτους της ηλικίας τους ή του έτους της ηλικίας τους στο οποίο θεμελιώνουν δικαίωμα πλήρους σύνταξης. Το ποσό της θα μειώνεται για τους συνταξιούχους λόγω γήρατος κατά 1/40 για κάθε χρόνο που υπολείπεται των σαράντα (40) ετών διαμονής στην Ελλάδα, μεταξύ του 15ου και του 67ου έτους της ηλικίας. Επίσης, το ποσό της εθνικής σύνταξης μειώνεται αναλογικά στις περιπτώσεις θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος σε μειωμένη σύνταξη λόγω γήρατος ή λόγω αναπηρίας.

Η μείωση της εθνικής σύνταξης προκειμένου για τους ασφαλισμένους που λαμβάνουν μειωμένη σύνταξη γήρατος ανέρχεται σε 1/200 για κάθε μήνα που υπολείπεται για τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας πλήρους συνταξιοδότησης. Για τους συνταξιούχους που λαμβάνουν μειωμένη σύνταξη λόγω αναπηρίας με ποσοστό 67% έως και 79,99% χορηγείται το 75% της εθνικής σύνταξης (288 ευρώ), και με ποσοστό από 50% έως και 66,99% χορηγείται το 50% αυτής (192 ευρώ). Σε περίπτωση που ο συνταξιούχος δικαιούται περισσότερες της μίας συντάξεις, θα λαμβάνει μία εθνική σύνταξη. Στην περίπτωση συνταξιούχου ή δικαιούμενου μιας πλήρους σε ποσό και μιας μειωμένης κύριας σύνταξης, το ποσό της χορηγούμενης εθνικής σύνταξης είναι πλήρες.

Ανταποδοτική σύνταξη με βάση το εισόδημα

Εδώ έχουμε μια μεγάλη ανατροπή που θα επηρεάσει το τελικό ποσό όλων των συντάξεων, επειδή ως συντάξιμες αποδοχές για τον υπολογισμό του ανταποδοτικού μέρους σύνταξης κύριας ασφάλισης λόγω γήρατος, αναπηρίας ή θανάτου θα λαμβάνονται υπόψη: α) Για τους μισθωτούς, ο μέσος όρος των μηνιαίων αποδοχών που είχαν σε όλη τη διάρκεια του ασφαλιστικού τους βίου. Ως σύνολο μηνιαίων αποδοχών που έλαβε ο ασφαλισμένος νοείται το άθροισμα των μηνιαίων αποδοχών που υπόκεινται σε εισφορές, καθ’ όλη τη διάρκεια του ασφαλιστικού του βίου, εξαιρουμένων των δώρων εορτών και του επιδόματος αδείας που τυχόν καταβλήθηκαν.

Για τον υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών λαμβάνονται υπ’ όψιν οι αποδοχές του ασφαλισμένου για κάθε ημερολογιακό έτος, εκτός από το τελευταίο έτος ή του τμήματος του έτους κατά το οποίο υποβάλλεται η αίτηση συνταξιοδότησης. β) Για τους αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, για τον υπολογισμό του ανταποδοτικού μέρους της σύνταξης λαμβάνονται υπ’ όψιν οι ασφαλιστικές κατηγορίες βάσει των οποίων υπολογίζονταν οι εισφορές για κύρια σύνταξη, σύμφωνα με το ισχύον δίκαιο μέχρι τη θέση σε ισχύ του νόμου αυτού και για το διάστημα μετά καθ’ όλη τη διάρκεια του ασφαλιστικού βίου.

Πλαφόν 2.304 ευρώ και 3.072 ευρώ

Μέχρι την ολοκλήρωση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, το καταβαλλόμενο καθαρό ποσό κάθε ατομικής σύνταξης δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό των 2.304 ευρώ, ενώ το άθροισμα του καταβαλλόμενου καθαρού ποσού των συντάξεων που δικαιούται κάθε συνταξιούχος από οποιαδήποτε αιτία από το δημόσιο ΝΠΔΔ, ή οιονδήποτε ασφαλιστικό φορέα κύριας ή επικουρικής ασφάλισης, δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό των 3.072 ευρώ.

Και «προσωπική διαφορά»

Το σχέδιο του υπουργείου Εργασίας προβλέπει ότι μετά το 2019 και την ολοκλήρωση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, εφόσον το καταβαλλόμενο ποσό των συντάξεων που θα δίνονται τότε, θα είναι μεγαλύτερο από αυτό που θα προκύψει από τον επανυπολογισμό που θα γίνει με βάση τις νέες ρυθμίσεις, τότε το επιπλέον ποσό θα εξακολουθεί να καταβάλλεται στον δικαιούχο ως προσωπική διαφορά, απομειούμενη μέχρι την τελική αντιστοίχηση με τις συντάξεις όσων θα συνταξιοδοτηθούν μετά τις νέες ρυθμίσεις. Εάν είναι μικρότερο, καταβάλλεται στον συνταξιούχο το αναλογούν υπολειπόμενο ποσό της διαφοράς.

Νέος τρόπος υπολογισμού του εφάπαξ

Το ποσόν της εφάπαξ παροχής ισούται με το άθροισμα του τμήματος της εφάπαξ παροχής που αντιστοιχεί για τα έτη ασφάλισης μέχρι την 31.12.2013 και του τμήματος της εφάπαξ παροχής που αντιστοιχεί για τα έτη ασφάλισης από 1.1.2014 και εφεξής.

α) Για χρόνο ασφάλισης που έχει διανυθεί έως την 31.12.2013:

ι) Για τους μισθωτούς:
Το εφάπαξ βοήθημα αποτελείται από το γινόμενο του εβδομήντα επί τοις εκατό (70%) των συντάξιμων αποδοχών επί των οποίων έγιναν οι νόμιμες κρατήσεις, επί τα έτη ασφάλισης. Ως συντάξιμες αποδοχές νοούνται το πηλίκον της διαίρεσης του συνόλου των μηνιαίων αποδοχών που έλαβε ο ασφαλισμένος κατά τα πέντε (5) ημερολογιακά έτη που προηγούνται εκείνου της υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησης, οι οποίες υπεβλήθησαν σε ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς να υπολογίζονται τα δώρα εορτών και το επίδομα αδείας, διά του αριθμού των μηνών απασχόλησης που έχουν πραγματοποιηθεί εντός της χρονικής αυτής περιόδου.

ιι) Για τους αυτοτελώς απασχολούμενους:
Το εφάπαξ βοήθημα αποτελείται από το γινόμενο του ογδόντα πέντε επί τοις εκατό (85%) των συντάξιμων αποδοχών, στις οποίες έγιναν οι νόμιμες κρατήσεις, επί τα έτη ασφάλισης. Για τους αυτοτελώς απασχολούμενους λαμβάνονται υπ’ όψιν οι ασφαλιστικές κατηγορίες βάσει των οποίων καταβλήθηκαν εισφορές ολόκληρο τον χρόνο της ασφάλισης του ασφαλισμένου, όπως έχουν διαμορφωθεί την 31.12 του προηγούμενου της υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησης κάθε επιπλέον έτος ασφάλισης που πραγματοποιείται έως τη συμπλήρωση έτους.

β. Για τον χρόνο ασφάλισης που πραγματοποιείται από την 1.1.2014 και εντεύθεν:

Για τους μισθωτούς, αυτοτελώς απασχολούμενους και ελεύθερους επαγγελματίες το τμήμα της εφάπαξ παροχής που αναλογεί στα έτη ασφάλισης από 1.1.2014 και εφεξής, υπολογίζεται με βάση την αρχή της ισοδυναμίας και το ποσό της εφάπαξ παροχής ισούται με τη συσσωρευμένη αξία των εισφορών κατά την ημερομηνία αποχώρησης.

Προϋποθέσεις χορήγησης ΕΚΑΣ

Αρπαχτή στις τράπεζες μέσω προκλητικής απαξίωσης - του Παύλου Δερμενάκη

Του Παύλου Δερμενάκη - M.Sc. οικονομολόγου-ερευνητή

Αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς

Δυστυχώς αυτά που περιγράφαμε στο προηγούμενο φύλλο (σελ. 8) ως μέγα σκάνδαλο της 3ης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αποτελούν «πταίσμα» σε σύγκριση με ό,τι, τελικά, συνέβη στην πραγματικότητα.

Η κυβέρνηση της «Αριστεράς» έκανε την πιο επιθετική ιδιωτικοποίηση τραπεζών σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν υπάρχει τέτοιο προηγούμενο πουθενά στην ιστορία του νεοφιλελευθερισμού, να υπάρχουν δημοσιευμένοι ισολογισμοί (εννεαμήνου 2015 μετά τα capital controls) με συνολικό ύψος ιδίων κεφαλαίων στα 24,6 δισ. ευρώ και να γίνεται αύξηση κεφαλαίου αποτιμώντας την τρέχουσα αξία των τραπεζών στα 750 εκατ. ευρώ, δηλαδή υποτίμηση κατά 23,9 δισ. ευρώ ή σε ποσοστό 96,9%. Στην πράξη, δηλαδή, οι τράπεζες χαρίζονται. Η έννοια «κλοπή» μπροστά σε αυτά τα νούμερα χάνει πλέον το νόημά της… Κατά τα άλλα, οι κλέφτες των τραπεζών συλλαμβάνονται και φυλακίζονται… Καθοδηγητής και επόπτης αυτής της «δωρεάν» συναλλαγής είναι η σημερινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή, μέσω της σιωπής, όλων των αρμόδιων θεσμικών οργάνων της χώρας (Βουλή, Τράπεζα της Ελλάδος, Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, Χρηματιστήριο κ.λπ.).

Σύμφωνα με την επεξεργασία των στοιχείων ανά τράπεζα, τα στοιχεία που προκύπτουν, όπως φαίνονται στο σχετικό πίνακα, είναι κυριολεκτικά «τρομακτικά» από άποψη υποτίμησης.

3η Ανακεφαλαιοποίηση – Υποτίμηση Αξίας Τραπεζών (σε εκατ. ευρώ)
Τράπεζα	Ίδια Κεφάλαια Ομίλου 30/9/2015	Αποτίμηση Αξίας σύμφωνα με την Νέα Αύξηση Κεφαλαίου	% Υποτίμησης Συγκριτικά με Ίδια Κεφάλαια	Αξία Τράπεζας με Κλείσιμο Χρηματιστηρίου 18/11/2015	% Υποτίμησης Συγκριτικά με 18/11/2015
Πειραιώς	6.607	18,3	-99,70%	177	-89,70%
Εθνική	6.544	70,7	-98,90%	1.325	-94,70%
Alpha	6.902	510,8	-92,60%	779	-34,40%
Eurobank	4.623	147,1	-96,80%	353	-58,30%
Σύνολα	24.676	746,9	-97,00%	2.634,00	-71,60%

Με βάση, λοιπόν, τα στοιχεία, η συμμετοχή του ΤΧΣ, που διαχειρίζεται τα χρήματα του ελληνικού λαού, θα πέσει από το 60% που είναι πριν την ανακεφαλαιοποίηση, όχι στο 33% που αρχικά προβλεπόταν αλλά γύρω στο 20-21%. Και αυτό θα γίνει όχι γιατί οι «επενδυτές» θα βάλουν περισσότερα χρήματα στις αυξήσεις κεφαλαίου, συγκριτικά με τα 4,4 δισ. ευρώ που είναι απαραίτητα στο βασικό σενάριο, αλλά λόγω «τρομακτικής» υποτίμησης της σημερινής αξίας των τραπεζών. Έτσι, τα 40,2 δισ. ευρώ που ο ελληνικός λαός έδωσε στην πρώτη ανακεφαλαιοποίηση όχι απλά μειώθηκαν, κατά το αστρονομικό ποσοστό του 96% που εκτιμούσαμε πριν, εκμηδενίστηκαν πλήρως. Η αξία τους ανέρχεται πλέον σε λιγότερα από 500 εκατ. ευρώ και προσεγγίζει το 1% του αρχικού ποσού.

Συνεπώς, στην πράξη παραδίνεται το σύνολο της ελληνικής οικονομίας, στους νέους ιδιοκτήτες των τραπεζών που θα είναι τα πιο επιθετικά funds, έναντι 750 εκατ. ευρώ. Καθώς έναντι αυτής της αξίας στην οποία αποτιμώνται οι τράπεζες, αποτιμάται παράλληλα και το σύνολο σχεδόν της ελληνικής οικονομίας, μέσω της περιουσίας τους. Δηλαδή των 200 δισ. ευρώ δανείων που έχουν χορηγήσει οι τράπεζες σε επιχειρήσεις και ιδιώτες και του συνολικού ποσού των 350 δισ. ευρώ (δύο φορές το ΑΕΠ της χώρας) που είναι το ενεργητικό τους.

Tέλος, υπάρχει μεγάλο θέμα και με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕΚΤ, την 31/10/2015, όσον αφορά τα αποτελέσματα των stress tests και ειδικότερα τα υπάρχοντα κεφάλαια των τραπεζών και τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης.

Από μια ανάλυση των στοιχείων της ΕΚΤ προκύπτει ότι σήμερα τα ίδια κεφάλαια των 4 τραπεζών είναι περίπου 15 δισ. ευρώ στο βασικό σενάριο, στο οποίο καλούνται να συμμετάσχουν κατ’ ελάχιστον οι ιδιώτες. Δηλαδή, σημειώνεται, με βάση τις τιμές αύξησης κεφαλαίου, υποτίμηση στα ίδια κεφάλαια των τραπεζών, σε σχέση με το βασικό σενάριο της ΕΚΤ, κατά 99% και όμως δεν έχει υπάρξει καμία διαμαρτυρία από κανένα «θεσμικό» όργανο στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εκτός κι αν όλοι, ακόμα κι αυτοί που μιλούν για την «επιτυχία» της ανακεφαλαιοποίησης, θεωρούν ότι δεν υπάρχει το βασικό σενάριο, αλλά υπάρχει μόνο το δυσμενές, όπου εκεί προβλέπεται ότι το σύνολο των κεφαλαίων των τραπεζών, πριν από την ανακεφαλαιοποίηση, ανέρχεται σε περίπου 150 εκατ.

Και πρέπει να ακουστεί προς τα στελέχη της κυβέρνησης ότι αυτά δεν τόλμησε να τα κάνει κανείς παγκοσμίως. Ούτε τα πιο μαύρα νεοφιλελεύθερα καθεστώτα. Έχετε υπερβεί κάθε λογική ακόμα και από όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για την επιθετικότητα του νεοφιλελευθερισμού. Γράφετε νέες σελίδες ως ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι…