ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ

Στη σελίδα αυτή δημοσιεύουμε ενδιαφέροντα άρθρα, σχόλια, απόψεις, βίντεο και φωτογραφίες από τον τύπο, το internet και άλλα ΜΜΕ, σχετικά με το αντικείμενο της επιτροπής. Τα κείμενα αυτά δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα τις απόψεις της επιτροπής, κρίθηκαν όμως ενδιαφέροντα για συζήτηση.

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Συνταγματικό πραξικόπημα στην Πορτογαλία για χάρη του ευρώ - του Λεωνίδα Βατικιώτη

Αναδημοσίευση από το site του Λεωνίδα Βατικιώτη
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα (30/10 - 5/11/2015)

Πολιτικό σεισμό σε όλη την Ευρώπη προκάλεσε το διάγγελμα του πορτογάλου προέδρου Άνιμπαλ Καβάκο Σίλβα την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου: «Στα 40 χρόνια δημοκρατίας, καμιά κυβέρνηση στην Πορτογαλία δεν έχει ποτέ εξαρτηθεί από την υποστήριξη αντι-ευρωπαϊκών δυνάμεων, δυνάμεων δηλαδή που προπαγάνδισαν την κατάργηση της Συνθήκης της Λισαβόνας, του Δημοσιονομικού Συμφώνου και του Συμφώνου Μεγέθυνσης και Σταθεροποίησης, όπως επίσης τη διάλυση της νομισματικής ένωσης και την έξοδο της Πορτογαλίας από το ευρώ, μαζί με τη διάλυση του ΝΑΤΟ. Αυτή θα είναι η χειρότερη στιγμή για μια ριζική αλλαγή στα θεμέλια της δημοκρατίας μας. Αφού φέραμε σε πέρας ένα βαρύ πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας που συνοδεύτηκε από βαριές θυσίες, είναι καθήκον μου, εντός των συνταγματικών μου εξουσιών, να κάνω ό,τι είναι δυνατό για να αποτρέψω τα λανθασμένα σήματα στους οικονομικούς θεσμούς, τους επενδυτές και τις αγορές», ήταν τα λόγια του!

Αυτό που προσπαθούσε να δικαιολογήσει ήταν την αυθαίρετη κι εκτός κάθε συνταγματικής αρμοδιότητας απόφασή του να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στη δεξιά συμμαχία «Μπροστά για την Πορτογαλία» του Πάσος Κοέλιο, απ’ όπου προέρχεται κι ο ίδιος και να αποκλείσει από την εξουσία την Αριστερά!

Νίκη των πολέμιων της λιτότητας

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου στην Πορτογαλία ήταν εν μέρει αντιφατικά, γιατί ανέδειξαν μεν πρώτο κόμμα τον πιο αταλάντευτο υποστηρικτή της λιτότητας, έδωσαν όμως καθαρή απόλυτη πλειοψηφία στα κόμματα που αντιπαλεύουν την λιτότητα. Συγκεκριμένα, η ένωση κομμάτων που κυβερνούσε έως τώρα την Πορτογαλία συγκέντρωσε το υψηλότερο ποσοστό μεταξύ όλων των ψηφοδελτίων που διεκδίκησαν την ψήφο των Πορτογάλων (38,55% και 104 έδρες) χωρίς ωστόσο να διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία σε μια βουλή 230 εδρών. Η σημαντική μάλιστα πτώση που κατέγραψε η Δεξιά από τις προηγούμενες εκλογές όταν είχε κερδίσει το 50,37% των ψήφων και 129 έδρες, σηματοδότησε ένα πολιτικό ράπισμα για τις πολιτικές δυνάμεις που επένδυσαν όλο τους το πολιτικό κεφάλαιο στη γερμανοδουλεία και τη λιτότητα. Από την άλλη πλευρά, η συμμαχία που συγκροτήθηκε σε λίγα μόλις 24ωρα μετά την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος μεταξύ του Σοσιαλιστικού Κόμματος του οποίου ηγούταν ο σχετικά άφθαρτος πρώην δήμαρχος της Λισαβόνας Αντόνιο Κόστα (και κέρδισε 32,38% και 85 βουλευτές, με αύξηση της δύναμής του κατά 4,5%), του συγγενούς προς το ΣΥΡΙΖΑ, Μπλόκου της Αριστεράς (10,29% και 19 βουλευτές), που θεωρήθηκε ο μεγάλος κερδισμένος των εκλογών καθώς διπλασίασε τις δυνάμεις του και της Ενωτικής Δημοκρατικής Συμμαχίας που συγκροτήθηκε μεταξύ Κομμουνιστικού Κόμματος και Οικολόγων Πράσινων (συγκεντρώνοντας 8,27% και 17 έδρες) δεν είναι μόνο ότι διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων (50,94%) και των εδρών (121). Το σημαντικότερο είναι πως αποτελεί τον ανερχόμενο πόλο, την πιο δυναμική τάση που ανέδειξαν οι κάλπες. Στοιχείο που αποτυπώθηκε και στο ελάχιστο πρόγραμμα στο οποίο συμφώνησαν και συντείνει στην ανατροπή της λιτότητας. Ειδικότερα, το κυβερνητικό τους πρόγραμμα περιελάμβανε την ακύρωση του παγώματος των συντάξεων και τη χορήγηση αυξήσεων, ύψους 1 δισ. ευρώ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, και την επαναφορά των περικοπών ύψους 25% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων κόστους 600 εκ. ευρώ. Οι 3 πολιτικοί σχηματισμοί συμφώνησαν επίσης στην ακύρωση των ψηφισμένων περικοπών στις εισφορές της κοινωνικής ασφάλισης και της εταιρικής φορολογίας. Είναι οι πηγές από τις οποίες θα προέρχονταν οι πόροι για τις αυξήσεις στους μισθούς και συντάξεις. Μεταξύ άλλων επίσης το Μπλόκο της Αριστεράς και οι κομμουνιστές είχαν ζητήσει τη θέσπιση αυστηρότερων κανόνων στις απολύσεις και την αύξηση του βασικού μισθού στα 600 ευρώ, εξασφαλίζοντας τη θετική στάση των σοσιαλιστών. Παρότι, παραμένει ακόμη και τώρα αδιευκρίνιστο το πώς θα υλοποιούνταν αυτά τα φιλολαϊκά μέτρα εντός της ευρωζώνης και της ΕΕ, καταλαβαίνει ο καθένας ότι συγκροτούν ένα συνεκτικό ελάχιστο πρόγραμμα που ως κοινό χαρακτηριστικό είχε τη σταδιακή έστω ακύρωση της μνημονιακής πολιτικής, όπως επιβλήθηκε χωρίς τη συναίνεση της κοινωνίας στο πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος έκτακτης ανάγκης των Μνημονίων.

Το εξωφρενικό λοιπόν τώρα είναι πως ενώ τα Μνημόνια αποτελούν, τυπικά και με βάση τους ίδιους τους αρχιτέκτονές τους, παρελθόν, το ειδικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης στο πλαίσιο του οποίου οι κανόνες της δημοκρατίας μπορούν να ανασταλούν, ζει και βασιλεύει! Η παράκαμψη μάλιστα των κανόνων της δημοκρατίας, που επέβαλαν η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης να πήγαινε στη συμμαχία της Αριστεράς, χαρακτηρίζεται επιβεβλημένη στο όνομα της παραμονής της Πορτογαλίας στο ευρώ. Κι ας παραιτήθηκαν Μπλόκο και κομμουνιστές από το αίτημα επιστροφής στο εθνικό νόμισμα της Πορτογαλίας, το εσκούδο… Κι ας ψήφισε η απόλυτη πλειοψηφία των ψηφοφόρων αυτά ακριβώς τα κόμματα… Κι ας μην τέθηκαν ποτέ στην κρίση του εκλογικού σώματος το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, η Συνθήκη της Λισαβόνας και το Σύμφωνο Μεγέθυνσης και Σταθεροποίησης στο όνομα των οποίων ο πρόεδρος καταργεί ουσιαστικά το εκλογικό αποτέλεσμα!

Γερμανική κάλυψη

Εξόχως δηλωτική είναι επίσης η κάλυψη που προσέφερε η Γερμανία στο εν εξελίξει συνταγματικό πραξικόπημα του δεξιού πορτογάλου προέδρου. «Δεδομένου του εκλογικού αποτελέσματος στην Πορτογαλία, ελπίζουμε ο Πέδρο Πάσος Κοέλιο να πετύχει το σχηματισμό κυβέρνησης» δήλωσε η Μέρκελ από τη Μαδρίτη, στη διάρκεια των εργασιών του δεξιού Λαϊκού Κόμματος. Αποδεικνύει για την ακρίβεια πως το ευρώ κι η ΕΕ δεν αποτελούν παράγοντα εμπέδωσης της δημοκρατίας, όπως πίστευαν πολλοί πριν 40 χρόνια όταν η πρόσδεση στη Γερμανία φάνταζε σαν εναλλακτική απέναντι στα πραξικοπήματα που συνόδευαν την μεταπολεμική υποταγή στις ΗΠΑ. Σήμερα, η μεγαλύτερη απειλή για τη δημοκρατία, η σοβαρότερη αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων προέρχεται από την ίδια την ΕΕ και τους μηχανισμούς της όπως η ΕΚΤ, που στο πλαίσιο της χρεοκρατίας απαιτούν να θυσιαστεί ακόμη κι ο σεβασμός στη βούληση των εκλογέων, μαζί με τη συνταγματική τάξη.

Έτσι πάντως αποδεικνύεται ότι η κρίση είναι παρούσα. Η καταστρατήγηση του εκλογικού αποτελέσματος και το συνταγματικό πραξικόπημα δείχνουν αυτό που υποδηλώνει μια απλή ματιά στα οικονομικά στοιχεία της Πορτογαλίας, με το δημόσιο χρέος να βρίσκεται στο 127% του ΑΕΠ, όταν το 2008 ήταν 72%, το συνολικό χρέος να υπερβαίνει το 370%, τη φτώχεια να πλήττει τον 1 στους 4, σχεδόν 500.000 νέους να έχουν πάρει το δρόμο της ξενιτειάς, κλπ. Πομφόλυγες επομένως οι επευφημίες των Ευρωπαίων που εμφανίζουν την Πορτογαλία ως τον καλό μαθητή…

Η επιλογή του δεξιού πορτογάλου προέδρου, που προφανώς στηρίχθηκε κι από κέντρα οικονομικής ισχύος εντός της χώρας που γέννησε την Επανάσταση των Γαρυφάλλων τα οποία ευνοήθηκαν από τις ιδιωτικοποιήσεις και την μείωση μισθών και συντάξεων, οδηγεί την Πορτογαλία σε μια πρωτόγνωρη πολιτική κρίση. Την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου θεωρείται σίγουρο πως ο Κοέλιο μετά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων δε θα καταφέρει να εξασφαλίσει την πλειοψηφία των βουλευτών, παρότι η δεξιά πτέρυγα των σοσιαλιστών θεωρείται πιθανό να ψηφίσει τον Κοέλιο τιμωρώντας την ηγεσία του κόμματος της που απέρριψε το σχέδιο του μεγάλου συνασπισμού. Ωστόσο οι αποχωρήσεις κρίνεται δύσκολο να φτάσουν τις 12 που χρειάζεται ο δοτός πρωθυπουργός Κοέλιο. Οπότε το πιθανότερο είναι η χώρα να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές, οι οποίες λαμβάνοντας υπ’ όψη τη λήξη της θητείας του προέδρου τον Ιανουάριο του 2016, δεν μπορούν να γίνουν πριν τον Απρίλιο του 2016. Έτσι, η δεξιά κυβέρνηση μειοψηφίας του Κοέλιο θα μετατραπεί σε υπηρεσιακή, ενισχυμένων αρμοδιοτήτων και μηδενικής νομιμοποίησης που θα εξασφαλίσει το ύψιστο ζητούμενο: τη διαιώνιση του μνημονιακού αυτόματου, δηλαδή των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες, των ιδιωτικοποιήσεων και των μειώσεων μισθών και συντάξεων.

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

Έρχεται ο πολύ μεγάλος αδερφός - The Press Project

Αναδημοσίευση από το The Press Project

Οι βρετανικές αρχές θα καταγράφουν προσωπικά δεδομένα, θα έχουν πρόσβαση σε υπολογιστές και τηλέφωνα και θα ελέγχουν τις κινήσεις κάθε πολίτη στο διαδίκτυο, χωρίς να χρειάζεται προηγουμένως δικαστική απόφαση, σύμφωνα με νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο Εσωτερικών της χώρας και θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται τον Δεκέμβρη του 2016



Σύμφωνα με το νομοσχέδιο που ανακοίνωσε η υπουργός Εσωτερικών της χώρας, Τερέζα Μέι, η αστυνομία και οι βρετανικές υπηρεσίες ασφαλείας:

  • Θα έχουν την εξουσία να ελέγχουν κάθε κίνηση όλων των πολιτών στο διαδίκτυο, χωρίς την ανάγκη δικαστικής εξουσιοδότησης.
  • Θα μπορούν ελεύθερα να αποκτούν πρόσβαση σε υπολογιστές και τηλέφωνα, ενώ μάλιστα οι εταιρείες είναι υποχρεωμένες να εγκαθιστούν το απαραίτητο λογισμικό για αυτήν την κίνηση.
  • Θα  αποκτούν πρόσβαση σε «μαζική συλλογή» προσωπικών δεδομένων.
  • Η πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα βουλευτών θα γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού.
  • Περιορισμοί θα υπάρχουν μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και μετά από αίτημα, όπως σε δημοσιογράφους
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Βρετανία προσπαθεί να ελέγξει το διαδίκτυο. Πριν από δυομιση χρόνια ο Έντοπυαρντ Σνόουντεν είχε αποκαλύψει τις μαζικές παρακολουθήσεις στις οποίες προχωρούσαν τόσο η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών (NSA), όσο και η βρετανική GCHQ.

Το νομοσχέδιο υποχρεώνει κάθε εταιρεία τηλεπικοινωνιών να δημιουργήσει αρχεία, όπου θα καταγράφεται κάθε σελίδα που θα επισκέπτονται οι Βρετανοί χρήστες του ίντερνετ τους τελευταίους 12 μήνες. Τα αρχεία αυτά θα είναι διαθέσιμα στις αρχές χώρις την ανάγκη προϋπαρξης δικαστικού εντάλματος.



Το κόστος αυτής της μαζικής παρακολούθησης υπολογίζεται από το υπουργείο Εσωτερικών περίπου στα 250 εκατ. λίρες σε ορίζοντα 10ετίας, από τον Δεκέμβρη του 2016 που ο νόμος αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή.


Η βρετανική κυβέρνηση προσπαθεί να ελέγξει το διαδίκτυο για να το απαλείψει από τα κακοποιά στοιχεία που δρουν μέσα σε αυτό, σύμφωνα με την Τερέζα Μέι: «Δεν πρέπει να υπάρχει καμία περιοχή του κυβερνοχώρου ανεξέλεγκτη, για εκείνους που επιδιώκουν να βλάψουν, να δηλητηριάσουν τα μυαλά και να προωθήσουν το μίσος.

Σύμφωνα με την Μέι, το σημείο του νομοσχεδίου που προξενεί αντιδράσεις, δηλαδήη καταγραφή κάθε δραστηριότητας των χρηστών του διαδικτύου, που είναι απαγορευμένη στις ΗΠΑ και σε οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας, είναι απλά «το ψηφιακό ανάλογο ενός αναλυτικού τηλεφωνικού καταλόγου».